Piotr Bukowski

Piotr Bukowski to urodzony w 1976 r. w Warszawie artysta. Uczęszczał do stołecznego Państwowego Liceum Sztuk Plastycznych im. Wojciecha Gersona. Jest absolwentem Wydziału Malarstwa warszawskiej Akademii Sztuk Pięknych, a pracę dyplomową obronił w 2001 roku w pracowni prof. Jarosława Modzelewskiego. Brał udział w wielu wystawach indywidualnych i grupowych w Polsce i za granicą. Jego prace pojawiły się między innymi na ekspozycji „Bliżej" w Instytucie Edukacji Artystycznej w Warszawie oraz na wystawie w nowojorskiej Agora Gallery.

Piotr Bukowski – co tworzy?

Największą pasją Bukowskiego jest malarstwo, które było obiektem jego studiów. Po ukończeniu edukacji na ASP, artysta dalej kształtuje swój malarski styl. Technika oleju na płótnie zdecydowanie przeważa w jego portfolio. Jego prace często układają się w cykle np. „kino", czy „pejzaże", co pozwala przyjrzeć się modyfikacjom pomysłów twórcy. Tematyką, którą najczęściej podejmuje w swoich dziełach są pejzaże i sceny figuratywne osadzone w kontekście natury lub architektury.

Piotr Bukowski o swoim procesie twórczym mówi: „(...) Czasami szkice koncepcyjne powstają z wyobraźni. Gdy jednak praca nad nimi przejdzie do etapu szukania rozwiązań malarskich, zawsze towarzyszy mi przeczucie, że nastrój danej sceny jest odległym echem jakiejś konkretnej sytuacji zobaczonej w rzeczywistości." Artysta podkreśla również, że malując nie dąży do fotograficznego realizmu – woli oddać się impulsowi, uchwycając nastrojowość momentu.

Niezwykły klimat obrazów artysty

Kompozycje Bukowskiego charakteryzują się wyjątkowo hipnotyzującą atmosferą. Wszystko, co zostało uwiecznione na płótnie jest zaklęte w czasie – panuje wszechobecna cisza i statyka. Artysta zaprasza odbiorcę do uczestniczenia w tym niemym spektaklu, który rozgrywa się na tle pięknej i tajemniczej przyrody oraz w nastrojowych, niepokojąco pustych przestrzeniach.

Bukowski często stawia na monotonne rozwiązania kolorystyczne w swoich obrazach. Ograniczona paleta sprawia, że przestrzeń staje się bardziej kameralna i nieruchoma. Malarz sięga do twórczości powszechnie znanych artystów, takich jak Edward Hopper i James Whistler, których dzieła przyciągają intymnością i nostalgią wyrazu.