Igor Mitoraj

Igor Mitoraj (1944-2014) to polski artysta silnie związany przede wszystkim z Francją i Włochami. Studiował malarstwo na Akademii Sztuk Pięknych im. Jana Matejki w Krakowie pod okiem Tadeusza Kantora. W 1968 roku wyjechał z Polski i przez kolejne dwa lata kontynuował naukę w École Nationale des Beaux-Arts w Paryżu. Od połowy lat 70. artysta poświęcił się rzeźbie. Przełomowym momentem w życiu twórczym Mitoraja była wystawa w paryskiej galerii La Hune, prowadzonej przez bratanka ówczesnego prezydenta Francji. Prace rzeźbiarza zostały docenione przez publiczność i marszandów, co przyczyniło się do rozwoju jego kariery. Twórczość artysty prezentowana była na ponad 120 wystawach w wielu krajach, a jego – dzisiaj już bardzo słynne – rzeźby stoją w reprezentacyjnych lokalizacjach na całym świecie. Zagłębiając się w twórczość rzeźbiarza nie sposób nie zauważyć licznych nawiązań do sztuki starożytnej Grecji i Rzymu – zarówno w kwestii formalnej, jak i tematyce. Motywem przewodnim dzieł Mitoraja jest ludzkie ciało, zbudowane w myśl antycznego kanonu piękna. Charakterystyczne „greckie" twarze o dużych oczach i prostym nosie oraz umięśniona sylwetka to najbardziej dostrzegalne podobieństwa między dziełami antycznych mistrzów, a rzeźbami Mitoraja. Artysta powraca do starożytności również tematyką dzieł. W swoich pracach odwołuje się do greckich i rzymskich bogów, herosów, czy stworzeń, np. Gorgony lub Ikara. Mitoraj czerpał z antycznych wzorców, jednak traktował je jako punkt wyjścia do rzeźbienia we własnym, unowocześnionym stylu. Artysta na przekór zasadzie decorum nadawał swoim dziełom cechy zniszczenia, specjalnie okaleczając przedstawiane postaci, przykładowo pozbawiając je kończyn. Mitoraj wyrażał w ten sposób swój stosunek do rzeczywistości. Często korzystał z motywu bandaży, którymi „powlekał" wyrzeźbione sylwetki, co miało symbolizować osłonę przed wrogą rzeczywistością.