Agata Knapik

Urodzona w 1994 roku absolwentka katowickiej Akademii Sztuk Pięknych na Wydziale Grafiki w pracowni prof. dr hab. Bogny Otto-Węgrzyn. Pasjonuje się przede wszystkim szeroko rozumianymi formami książki artystycznej, self-publishingiem oraz malarstwem. Interesują ją zagadnienia związane z popkulturą, której pokłosie jest doskonale widoczne w jej malarskiej twórczości. Knapik wykształciła unikatowy styl wypowiedzi artystycznej, w której o tematach poważnych opowiada w niepoważny sposób – sarkazm i ironia stanowią nieodłączne elementy jej twórczości. Zajmuje się przede wszystkim komiksem i malarstwem. Działając w obrębie obu tych mediów analizuje nurtujące ją zjawiska, snując wokół nich fantastyczne opowieści. Tworzy tym samym osobliwe uniwersum pełne postaci łączących w sobie cechy zarówno boleśnie przyziemne jak i demoniczne. W poszukiwaniu inspiracji przemierza najgłębsze zakamarki Internetów. Za swoją pracę dyplomową otrzymała Nagrodę Prezydenta Miasta Gdańska w konkursie Najlepsze Dyplomy Akademii Sztuk Pięknych za rok 2022 oraz trafiła do zestawienia Dyplomy FNC portalu „FONT nie czcionka!". Finalistka konkursów Młode Wilki 19, Jesiennego Salonu Sztuki Loostro 16., 31. Ogólnopolskiego Przeglądu Malarstwa Młodych Promocje 2023 oraz VI Ogólnopolskiego Konkursu Malarskiego im. Leona Wyczółkowskiego w Bydgoszczy.

Wystawy:
2024 – VI Ogólnopolski Konkurs Malarski im. Leona Wyczółkowskiego, Bydgoszcz;
2023 – 16. Jesienny Salon Sztuki, LOOSTRO, BWA Ostrowiec Świętokrzyski;
2023 – 31. Ogólnopolski Przegląd Malarstwa Młodych PROMOCJE, Legnica;
2022 – „Golem na gruncie polskim – współczesna interpretacja praskiej legendy", Akademia Sztuk Pięknych, Katowice;
2022 – Najlepsze Dyplomy Akademii Sztuk Pięknych;
2019 – Festiwal Młode Wilki 19, TRAFO, Szczecin;

 

Interpretacja pracy "Golem": 
Odwołując się do praskiej legendy o Golemie autorka tworzy – w formie komiksu – jej luźną, współczesną interpretację, stanowiącą pretekst do pochylenia się nad problemem trudnych relacji polsko-żydowskich. W bohaterach i zaistniałych między nimi relacjach manifestują się stereotypy i lata nieprzepracowanej historii. Artystka kreśli obraz miejscowości, której dzieje przypominają losy wielu polskich miejscowości ograbionych z ich żydowskiego dziedzictwa. W podszyty ironią, groteskowy sposób zadaje pytania, na które odpowiedzi – choć pozornie oczywiste – pozostają niewypowiedziane.

Legenda:
W drugiej połowie XVI w. nasiliły się ataki na praskich Żydów, których posądzano o bezbożne praktyki i okultyzm. Aby obronić siebie i innych, rabin Maharal ulepił z gliny wielką postać człowieka, którą następnie ożywił za pomocą tajemnych rytuałów i modłów, na koniec wypisując na czole lub wkładając do ust Golema pergamin ze słowem Emet (hebr. אמת, „prawda"). Wymazanie pierwszej litery powodowało powstanie słowa met (hebr. מת, „śmierć") co odbierało życie istocie. Według innych mogło to być również słowo Adam, czyli „człowiek", natomiast po wymazaniu pierwszej litery dam, co oznacza po hebrajsku „krew". Tak stworzona istota była jednak niema i bezmyślna, gdyż nie została stworzona przez Boga; mogła tylko wykonywać polecenia i pracować, sama nie mając własnej, wolnej woli.

Według jednej z wersji legendy, po obronie Żydów przed atakami ludności, Golem wpada w szał i zaczyna mordować tych, którym służył; Maharal wyjmuje mu pergamin z ust i wykreślając pierwszą literę ze słowa Emet sprawia, że istota staje się na powrót glinianym posągiem. W innej wersji legendy, po wykonaniu pracy Maharal unieruchamia Golema zabierając mu pergamin ze słowem, a następnie ukrywa na strychu praskiej synagogi. Szczątki Golema znajdują się jakoby na strychu synagogi w Pradze