Codziennik Artystyczny ToTuart: Adrian Piper

Adrian Piper w Codzienniku Artystycznym Galerii ToTuart.

Mythic Being to słynny performance z połowy lat 70. nowojorskiej artystki, Adrian Piper. W cyklu tych przedstawień Piper przebierała się za różne postaci. Zmieniała wtedy swoją społeczną płeć, rasę, status. Wszystko po to, aby badać jak zmieniają się reakcje ludzi w zależności od tego, kim starała się być.

W Mythic Being Piper idzie ulicą i powtarza zdanie szkalujące jej matkę: ,,Niezależnie od tego, ile ją proszę, by nie kupowała ciastek, ona je kupuje. Niby dla siebie, lecz i tak ja później wszystko zjadam.”

Dzięki pracom Piper zaczęliśmy sobie uświadamiać, że tożsamość indywidualna nie jest produktem indywidualnej wyobraźni wyboru, a raczej przygotowanym wcześniej społecznym scenariuszem, który przychodzi nam odgrywać. Każdy z nas obserwuje otoczenie, ale i jest obserwowany. Indywidualna wolność zawsze będzie formą walki z oczekiwaniami jakie stawia patrzące z zewnątrz społeczne oko.

Portrait. Adrian Piper — żródło: journals.openedition

O czym jest twórczość Adrian Piper?

Piper urodziła się w 1948 roku i jest osobą wszechstronnie wykształconą. Ukończyła nie tylko studia artystyczne, ale i filozofię na Harvardzie. Jest to ważny wątek biograficzny, bo to właśnie on – bycie połączonym zawodowo z dwoma dyscyplinami – w znacznej mierze wpływa na kształt jej działalności artystycznej.

Piper wychodzi z tezą, że osoby będące przedstawicielami więcej niż jednego środowiska, mogą doświadczyć ostracyzmu zawodowego, poczucia odmienności. Badaczka dokonuje autoanalizy, a punktem wyjścia jej rozważań jest ona sama.

Kolejnym zagadnieniem, które podejmuje, jest pojęcia rasy. Piper ma bardzo bogate pochodzenie – sama artystka identyfikuje się jako amerykanka o afrykańskim pochodzeniu (więcej na temat “domieszek” jej pochodzenia, szczegółowej genealogii, można przeczytać na jej stronie, o tutaj!), uważa więc, że nie ma osób mających tylko jedno pochodzenie. Trudno się z tym nie zgodzić, w czasach globalizacji i multikulturowości, byłoby to niemożliwe. Piper edukuje więc na temat społeczeństwo. Mówi o powszechności krzyżowania się ras. Również o tym, że samo pojęcia “rasa” jest dosyć fikcyjne. Co ciekawe, ten temat interesował ją od zawsze. W swojej autobiografii, artystka wspomina, że pisała o tym prace już w szkole średniej w 1962 roku na zajęciach z biologii na temat genetyki.