Katarzyna Sikorska

Bezkres współistnienia

Obrazy Katarzyny Sikorskiej to kadry niezwykłe. Artystka zaskakuje kameralnymi formatami, na których przedstawia quasi-kosmiczne lub nawet postapokaliptyczne, bezkresne przestrzenie. Z charakterystyczną dla siebie precyzją tworzy wycinki światów nieznanych, ale jednocześnie, jakimś dziwnym trafem, intuicyjnie bliskich. A przecież próżno w nich szukać form organicznych czy chociażby trochę rozpoznawalnych krajobrazów.

Przypominające fragmenty betonowych bloków czy platform konstrukcje, chociaż mogą kojarzyć się z architektura militarną bądź postindustrialną, przecież nią nie są. Podobnie jak zjawiska wyobrażone na niebach – zorze, śnieżyce, burze czy meteoryty – to tylko skojarzenia ze znaną nam rzeczywistością i jedno ze źródeł artystycznych inspiracji. Być może obrazy Sikorskiej profetycznie przedstawiają nieznane nam obszary kosmosu lub Ziemię z bardzo odległej, już z nie-ludzkiej i nieorganicznej przyszłości…

W skonstruowanych z pietyzmem, za pomocą gradacji kolorów, światła i cienia futurystycznych pejzażach są niemi, mali bohaterowie, których obecność uświadamia skalę powołanych do istnienia malarskich przestrzeni. Owe proste, ledwo dostrzegalne geometryczne bryły – niczym wędrowcy – zdają się przemierzać wykreowane przez artystkę futurystyczne pustynie. Czy towarzyszy temu wynikająca z kosmicznej próżni cisza, czy jakieś inne nieznane nam dźwięki – tego również nie możemy być pewni. Zmysły, wiedza, doświadczenia – nawet te ze sztuką – zdają się tutaj zawodzić i wyprowadzają widza z poznawczej strefy komfortu.

Jednocześnie w tej niepewności przebłyska pewnego rodzaju bliskość, harmonia, spokój. W takim rozumieniu beztytułowe płótna Sikorskiej jawią się jako przedstawienia nowej, jakby podświadomej Arkadii – w której praktycznie absolutnie wszystko jest nieznane, nieporównywalne, nie-ludzkie, ale na swój sposób bezpieczne. Osobliwe „akordy” przemyślanych, starannie dobranych środków malarskich zabierają nas na chwilę zupełnie gdzie indziej – do świata, gdzie przewodnikiem i jednocześnie jedyną pewną jest światło.

Katarzyna Sikorska urodziła się w 1997 roku w Częstochowie. Jest absolwentką Akademii Sztuk Pięknych im. Eugeniusza Gepperta we Wrocławiu. Jej praca dyplomowa została wyróżniona jako najlepszy dyplom malarski na ASP we Wrocławiu w 2022 roku. W swoim malarstwie zgłębia zjawiska światła i cienia oraz ich wpływ na przestrzeń. Eksploruje tematy związane z posthumanizmem i tworzy własną postapokaliptyczną wizję świata.

Wystawa „Katarzyna Sikorska. Bezkres współistnienia” będzie prezentowana w Galerii i Domu Aukcyjnym ToTuart w Warszawie (Centrum Praskie Koneser, Plac Konesera 10A) od 9 do 26 maja 2025, od poniedziałku do soboty w godzinach 11:00-19:00. Wernisaż wystawy odbędzie się czwartek, 8 maja o godz. 19:00.

kurator wystawy: Dominik Zieliński

 

Zobacz katalog wystawy