W dzisiejszym Codzienniku Artystycznym proponujemy spojrzenie na tę rzeźbę:
Jest to rzeźba z serii Głowy tworzonej w latach 1957-1962. Praca wykonana jest z brązu i wygląda jak czaszka, ale bynajmniej nie ludzka. Widoczne jest coś jakby oczodoły? Ale nie człowiecze. Ani nie zwierzęce. Jej forma mimo wszystko przywodzi na myśl coś znajomego.
Powyższe zdania doskonale podsumowują sztukę Beksińskiego – znajomą, ale tajemniczą. Często materializującą zjawy spomiędzy jawy i snu, czy nocne mary. Coś co kojarzymy, ale nie zawsze zdajemy sobie sprawę, że znamy.
A Beksińskiego znamy i to przede wszystkim jako wybitnego malarza. Znamy go jako fotografa, a nawet jako artystę dźwiękowego. Jako rzeźbiarza z kolei zna go niewielu z nas.
A tak się składa, że rzeźby Beksińskiego należą do najciekawszych zjawisk sztuki awangardowej – obiekty wykonane w duchu aluzyjnej abstrakcji pozwoliły mu na dobre zaistnieć w historii polskiej kultury.
Subskrybuj Newsletter
Zapisz się do naszego newslettera
Polski (Polish) 
English GB (English)