W 2004 roku powstała niezwykła praca, której autorem jest Urs Fischer – Bread House. Fischer kilkukrotnie powielał swoją pracę, ostatnio na Art Basel w Szwajcarii.
Ten domek z chleba wyłonił się z procesu prób i błędów. Początkowo Fischer używał marcepanu i surowego ciasta jako lepiszcza i wypełniacza. Do stworzenia konstrukcji, nawiązującej do szwajcarskich górskich domków, posłużyło mu 2,5 tysiąca bochenków chleba na zakwasie.
Jak twierdzi Fischer, pierwsi widzowie pracy, Austriacy, mieli bardzo mieszane uczucia. Dlaczego? Austria jest bardzo katolickim krajem i chleb jest dla nich taboo – wiele osób kojarzyło go z ciałem Jezusa.
Ten sam domek, pokazano następnie w Stanach Zjednoczonych, wzbudził już tylko dyskusje o węglowodanach, więc artysta porzucił wszelkie aspiracje rozmowy o czym ta praca jest.
Jak twierdzą kuratorzy: domek Ursa Fischera jest o czasie i przemijaniu. Cena wywoławcza za tę pracę brzmiała 3 miliony dolarów.
Domek wzbudza wiele kontrowersji nie tylko ze względu kulturowych konotacji chleba, albo jego środków odżywczych. Dyskusja powstaje w sferze użycia pokarmu jako tworzywa artystycznego. Problem ten warto zobrazować sobie pytanie: czy w dobie panującego w wielu miejscach na ziemi głodu, możemy pozwolić sobie na tworzenie sztuki z jedzenia? Zaznaczając tu oczywiście rolę jedzenia jako prymarnego pokarmu rodzaju ludzkiego, czegoś, bez czego rodzaj ludzki – mówiąc najkrócej – nie przetrwa.
Jeżeli chleb jest pokarmem dla ciała, to sztuka – szeroko pojęta – to pokarm dla duszy. Czy jednak ma ona rolę na tyle nadrzędną, aby marnować kilogramy jedzenia na tworzenie z niego artystycznych budowli? Biorąc pod uwagę obecność wszystkich innych dostępnych materiałów?
Pytanie jest otwarte, więc odpowiedzcie sobie sami.
Subskrybuj Newsletter
Zapisz się do naszego newslettera
Polski (Polish) 
English GB (English)