Leszka Knaflewskiego: Trumna elektryczna

Artysta sztuk wizualnych i wybitny pedagog. Urodził się 8 maja 1960 roku w Poznaniu. Tworzył instalacje, obiekty, fotografie, rysunki, prace wideo i audioperformance. Od lat 90. jego twórczość sytuowała się na pograniczu sztuk wizualnych i muzyki. Zmarł 6 września 2014. Knaflewski znany był jako KNAF, jest założycielem jednej z najciekawszych grup artystycznych lat 80tych Koło Klipsa. Grał w zespołach punkowych Rasa, Stefan i Socjalizm. Prowadził pierwszy w Poznaniu nowofalowy klub Dno. Zmarł w 2014 roku.

Działania z trumną Leszek Knaflewski wykonuje od 1999 roku. Pierwszy pokaz odbył się w Galerii AT przy ASP w Poznaniu.

W początkowym okresie pracy towarzyszyły Partytury z nutami wykonanymi z form korzennych znanych z wcześniejszych prac. Początkowe akcje były bardziej oszczędne w środkach wyrazu, później zaczęły ewoluować, zyskując nowe, bogatsze formy dźwięku. W późniejszych audio performensach Knaflewski rozbudowywał warstwę muzyczną. Za każdym razem były to niepowtarzalne wydarzenia z uwagi na dużą rolę partii improwizowanych. Artysta grał na dzwonku, jednej strunie i pudle rezonansowym trumny wykorzystując urządzenie przetwarzające dźwięk oraz generując dźwięki za pomocą systemu wzmacniaczy.

Motyw trumny pojawił się też w pracy Knaflewskiego Balet biernego oporu (2000) – instalacji zbudowanej z trzech przezroczystych trumien z pleksi, wypełnionych korzonkami. Nad trumnami wisiała na ścianie bateria prysznicowa z wężem zwieńczonym metalowym szpikulcem.

Rzecz jasna performensy Knaflewskiego są niezwykle trafną ilustracją do nekrofilnej ciągoty obecnej w polskiej kulturze współczesnej. Żyjemy na trumnach, dokonujemy ekshumacji, czcimy święte szczątki, obnosimy bohaterskie trupy… cmentarz jest zwornikiem naszej narodowej świadomości.

INSPIRACJA:

Na myśl przychodzi bardzo ciekawy artysta z Hong Kongu, Samson Young, z jego naładowanymi politycznie performansami i instalacjami. Reprezentował Hongkong na Biennale w Wenecji w 2017 roku. Podczas swojego pierwszego występu w Nowym Jorku w 2015 roku stworzył dźwięk do sześciogodzinnego filmu przedstawiającego amerykańskie bombardowanie  na Bliskim Wschodzie, a następnie odtworzył odgłosy rzezi na specjalnie przygotowanej konfiguracji instrumentów i nieinstrumentów, takich jak puszka ze sprężonym powietrzem lub maszynka do golenia.