Wojciech Fangor

Artysta żyjący w latach 1922-2015. W czasie wojny studiował prywatnie u Tadeusza
Pruszkowskiego i Felicjana Kowarskiego. W 1946 ukończył warszawską Akademię
Sztuk Pięnych. Był awangardowym malarzem i grafikiem. Początkowo próbował znaleźć własną formułę realizmu socjalistycznego. Do 1955 roku brał udział w oficjalnym życiu artystycznym PRL. Zniechęcony do socrealizmu zwrócił się w stronę plakatu i grafiki, potem szukał własnej formuły plastycznej, malując obrazy o uproszczonych formach. W 1958 roku w Warszawie wykonał prekursorską wobec environments kompozycję przestrzenną, przy użyciu swoich obrazów (wystawa „Studium przestrzeni", wspólnie z Stanisławem Zamecznikiem). Wtedy też zaczął malować pulsujące barwami abstrakcyjne obrazy, dające wrażenie ruchu. Na początku lat sześćdziesiątych wyjechał za granice i w 1966 zamieszkał na stałe w USA, gdzie eksperymenty abstrakcjonisty łączył z bliskim hiperrealizmowi malarstwem figuratywnym. W 1970 roku, jako jedyny dotychczas polski artysta, miał
indywidualną wystawę w Muzeum Guggenheima w Nowym Jorku. W latach sześćdziesiątych i siedemdziesiątych stworzył serię obrazów z charakterystycznymi kołami i falami, wywołujących efekty optyczne, podobne do uzyskiwanych w sztuce op-artu. W 2007 roku opracował projekt końcowego wystroju siedmiu stacji II linii warszawskiego metra.